ارزیابی عملکرد سازمان نوسازی شهری در ارتقای محیطی (مطالعۀ موردی: مناطق دارای بافت فرسودۀ شهر تهران)

گسترش وسیع فضاهای فرسوده در شهر تهران و نیز وضعیت نامساعد این فضاها، نیاز به سازمانی توانمند در برنامه‌ریزی و مدیریت این بافت‌ها را به‌وجود آورده است. بر این اساس در شهر تهران سازمان نوسازی، متولی بهبود وضعیت بافت‌های فرسوده بوده است تا به ‌دین طریق از مشکلات بافت‌های فرسوده در این شهر بکاهد و برای بهبود کیفیت این فضاها در آتی برنامه‌ریزی نماید. این پژوهش نقش فعالیت‌های سازمان نوسازی در بهبود وضعیت مناطق شهری را در قالب شش شاخص (مطلوب نمودن عملکردهای مناطق شهری، بهبود کیفیت زندگی، حل مشکلات کالبدی، حل مشکلات معیشتی، نوسازی بافت‌های فرسوده و نوسازی ساختمان‌های فرسوده) بررسی می‌کند تا به ‌دین طریق ابعاد مختلف اثرگذاری این سازمان روشن شود. روش تحقیق در این مطالعه، تحلیل نظرات مردم، پیرامون وضعیت عملکرد این سازمان است که با دیدگاه کاربردی تدوین گردیده است. در این پژوهش ابتدا اطلاعات لازم، با استفاده از منابع موجود در زمینۀ موضوع پژوهش جمع‌آوری شد؛ سپس برای تکمیل اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که به‌طور کلی عملکرد این سازمان در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارد و بهترین عملکرد این سازمان در عرصۀ نوسازی ساختمان‌های فرسوده و ضعیف‌ترین عملکرد نیز در زمینۀ حل مشکلات معیشتی بوده است. از طرف دیگر عملکرد سازمان نوسازی در مناطق 13گانه تفاوت معناداری را نشان می‌دهد. به‌ دین معنی سازمان نوسازی در مناطق 15، 16، 9 و 18 عملکرد خوب و در مناطق 12، 13، 14 و 11 عملکرد ضعیفی داشته است.